Η Χριστιανική Ορθόδοξη θέση για την ομοφυλοφιλία

Σχετικά με τα όσα ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές περί των ομοφυλόφιλων και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, με αφορμή τα όσα δήλωσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στην εκπομπή "ΚΑΡΝΤΑΣΙΑΝΣ", αισθανόμαστε την ανάγκη και την υποχρέωση απέναντι στην Ορθοδοξία μας και απέναντι στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, να αναφέρουμε δυο λόγια, προς εκείνους τους ανθρώπους που έχουν άγνοια, διότι δεν έχουν διαβάσει ούτε μια παράγραφο από την Αγία Γραφή (άσχετα αν έχουν διαβάσει πλήθος άλλων βιβλίων σύγχρονων αισθηματικών συγγραφέων)... Αλλά με πολύ μεγάλη ευκολία κάνουν κριτική στην Αγία Γραφή, στον Λόγο του Θεού...

Λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή Ορθόδοξη ερμηνεία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπως αυτή εκφράζεται στη λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, τις μυστηριακές ακολουθίες, τους Ιερούς Κανόνες και τη ζωή και διδασκαλία των Αγίων, είναι σαφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ενστερνίζεται τις απόψεις εκείνων των Χριστιανών, ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων, οι οποίοι βλέπουν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό ως διαταραχή και ασθένεια, και οι οποίοι επομένως θεωρούν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις αμαρτωλές και καταστροφικές.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τους αιώνες, Αγιογραφικές περικοπές όπως οι επόμενες δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε άλλη εκτός από την προφανή ερμηνεία:

Εάν ένας άνδρας κοιμηθεί με έναν άντρα όπως με μια γυναίκα, και οι δύο έχουν διαπράξει βδέλυγμα … (Λευιτικό 20:13)

Γι’ αυτό το λόγο (δηλ. για την άρνησή τους να αναγνωρίσουν, να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν το Θεό) ο Θεός τους παρέδωσε σε επαίσχυντα πάθη. Οι γυναίκες τους αντάλλαξαν τις φυσικές σχέσεις με τις παρα φύση, και παρομοίως οι άνδρες άφησαν τις φυσικές σχέσεις με τις γυναίκες και κάηκαν με φλόγα ακράτητης επιθυμίας μεταξύ τους, διαπράττοντας άνδρας με άνδρα επαίσχυντες πράξεις και λαμβάνοντας έτσι από τον ίδιο τους τον εαυτό το μισθό που τους άξιζε για την πλάνη τους (Ρωμ. 1:26-27).

Μην πλανάσθε! Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτοι εκθηλυμένοι, ούτε οι αρσενοκοίτες (δηλ. σοδομίτες, αυτοί που κοιμούνται με άντρες), ούτε οι πλεονέκτες, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε οι υβριστές, ούτε οι άρπαγες δεν πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας. Αλλά πλυθήκατε, αλλά αγιασθήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. 6:9-11).

Η Αγία Γραφή μας λέει ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία (Γένεσις 19:1-13; Λευιτικόν 18:22; Ρωμαίους 1:26-27; Α΄ Κορινθίους 6:9). Η επιστολή προς Ρωμαίους 1:26-27 συγκεκριμένα διδάσκει ότι η ομοφυλοφιλία είναι αποτέλεσμα της απάρνησης και παρακοής του Θεού. Όταν ο άνθρωπος εξακολουθεί να ζει στην αμαρτία και στην απιστία, η Α.Γ. μας λέει ότι ο Θεός “τους παράτησε” σε αισχρή και διεφθαρμένη αμαρτία για να τους αποδείξει την ματαιότητα και απελπισία της ζωής μακριά από το Θεό. Η Α’ επιστολή προς Κορινθίους 6:9 λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι “παραβάτες” δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού.

Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο με ομοφυλοφιλικές επιθυμίες. Η Α.Γ. μας λέει ότι ο άνθρωπος γίνεται ομοφυλόφιλος εξαιτίας της αμαρτίας ( Προς Ρωμαίους 1:24-27), και σε τελευταία ανάλυση εξαιτίας της προσωπικής επιλογής. Το άτομο μπορεί να γεννηθεί με μεγαλύτερη τάση προς την ομοφυλοφιλία, όπως ακριβώς γεννιούνται κάποιοι άνθρωποι με μεγαλύτερη τάση προς τη βία και άλλα αμαρτήματα. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το άτομο το οποίο επιλέγει να παραδοθεί σε αμαρτωλές επιθυμείς. Αν το άτομο γεννηθεί με μεγαλύτερη τάση προς το θυμό/την οργή, αυτό του δίνει το δικαίωμα να παραδοθεί σε αυτές τις τάσεις και επιθυμίες; Φυσικά , όχι! Το ίδιο ισχύει και για την ομοφυλοφιλία.

Όμως, η Α.Γ. δεν περιγράφει την ομοφυλοφιλία ως “μεγαλύτερη ” αμαρτία . Κάθε αμαρτία είναι προσβολή ενώπιον του Θεού. Η ομοφυλοφιλία είναι ένα από τα πολλά πράγματα που αναφέρονται στην Α’ Κορινθίους 6:9-10, η οποία εμποδίζει το άτομο να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού. Κατά τη Βίβλο, η συγχώρεση του Θεού είναι το ίδιο διαθέσιμη στον ομοφυλόφιλο όπως και στον μοιχό, σε αυτόν που λατρεύει τα είδωλα, τον φονιά, τον κλέφτη, κτλ. Ο Θεός επίσης υπόσχεται δύναμη για τη νίκη επί της αμαρτίας, συμπεριλαμβανομένου την ομοφυλοφιλία, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό για τη σωτηρία τους .(Α’ Κορινθίους 6:11, Β’ Κορινθίους 5:17).

Αθέλητες Αμαρτίες

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι όλες οι αμαρτίες σκόπιμες και ηθελημένες, και δεν είναι όλες οι αμαρτωλές πράξεις συνειδητές σε εκείνους που τις διαπράττουν. Τουλάχιστον όχι εξαρχής. Με μια λέξη, η αμαρτία δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο αμαρτωλός είναι απαραίτητα πλήρως και συνειδητά ένοχος. Υπάρχουν αμαρτίες που προκαλούνται από άγνοια ή από το πάθος στο οποίο υπόκειται κάποιος, αμαρτίες που “ενεργούν στα μέλη μας,” όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, ακόμη και ενάντια στη λογική και συνειδητή μας θέληση (δείτε Ρωμ. κεφ. 6-8). Τέτοιες είναι οι αμαρτίες οι οποίες αναφέρονται στις προσευχές της Εκκλησίας μας και στις οποίες οι πιστοί ικετεύουν το Θεό για συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο των εν γνώσει, αλλά και των εν αγνοία, όχι μόνο των εκουσίων, αλλά και των ακούσιων.

Υπάρχουν αμαρτίες που είναι ακούσιες, αθέλητες, ανεπίλεκτες. Αμαρτίες που υπερνικούν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν μέσα από παράλογες ορμές και εξαρτήσεις, μέσα από την αδυναμία της σάρκας, τις συναισθηματικές παρορμήσεις και τις άκριτες επιθυμίες σε ενέργειες που οι ίδιοι δε θέλουν, και τις οποίες συχνά περιφρονούν και αποστρέφονται – ακόμα και όταν επιδίδονται σε αυτές. Αυτές είναι γνωστές από την παράδοση ως αμαρτωλά πάθη. Το γεγονός ότι αυτές οι αμαρτίες δεν επιλέγονται ελεύθερα δεν τις καθιστά ούτε στο ελάχιστο λιγότερο αμαρτωλές. Αμαρτάνω σημαίνει χάνω το στόχο, βγαίνω από τη διαδρομή, παρεκκλίνω, βεβηλώνω, παραβιάζω… Είτε η πράξη είναι συνειδητά ηθελημένη και σκόπιμα ενεργούμενη είτε όχι. Είτε ο παραβάτης προσωπικά πέφτει ελεύθερα και πλήρως στην αμαρτία, είτε όχι.

Εξαγορασμένοι αμαρτωλοί

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, οι Χριστιανοί είναι εξαγορασμένοι αμαρτωλοί. Είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί από την ασθένεια και την αμαρτία, σωσμένοι από το διάβολο και το θάνατο με τη χάρη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος: “και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας” (Α΄ Κορ. 6:10). Βαπτίζονται εν Χριστώ και χρίζονται με το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να ζήσουν τη ζωή του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Ομολογούν την πίστη τους μέσω της κανονικής συμμετοχής στη λειτουργική λατρεία και την ευχαριστιακή κοινωνία, που συνοδεύονται με συνεχή ομολογία, μετάνοια και τον ακλόνητο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή αμαρτίας, εκούσια ή ακούσια, η οποία προσπαθεί να καταστρέψει τις ζωές τους στον κόσμο αυτό και στον αιώνα το μέλλοντα.

Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερη με την απρόσεκτη, αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό ούτε από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της.

Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας – ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν. Με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Όταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους – καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός – ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει. Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που “υπομένουν μέχρι τέλους” κατά μήκος αυτού του “δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη ζωή” σίγουρα “θα σωθούν” (Ματθ. 7:13, 24:13).

“…ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει”