Συχνά ο πιστός, στον δύσκολο αγώνα του, κτυπημένος από αλλεπάλληλα πλήγματα δοκιμασιών και εφάματων υποχωρήσεων και πτώσεων και αισθανόμενος την θεία εγκατάλειψη, εγείρει μέσα του την σπαρακτική κραυγή:''Ο Θεός απώσω ημάς (μας έσπρωξες μακρυά) και καθείλες ημάς.ωργίσθης και οικτείρησας ημάς''.(Ψαλμ.νθ΄3). Δυσβάστακτα φορτία φαίνεται κάποτε να συνθλίβουν τους ανθρώπους του Θεού,ατομικά και συλλογικά και οι ευαίσθητες ψυχές τους να καταλήγουν στο πικρό Δαυιτικό συμπέρασμα: ''έδειξας τω λαώ σου σκληρά, επότισας ημάς οίνον κατανύξεως (αυτόθι,5). Όμως, ο Ψαλμωδός γνωρίζει εν Πνεύματι Αγίω και την λύτρωση από όλα τα δεινά: ''έδωκας τοις φοβουμένοις Σε σημείωσιν του φυγείν από προσώπου τόξου'' (αυτόθι, 6). Με το Πάθος, τον Σταυρό και την Ανάστασή Του, ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας κατενίκησε τον Διάβολο: ''του εχθρού (πλέον) εξέλιπον αι ρομφαίαι εις τέλος,και πόλεις καθείλες,απώλετο το μνημόσυνον αυτού μετ' ήχου''. (Ψαλμ.θ΄7)!...
Έκτοτε,ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δίδει το Σημείον Του,όχι εις όλους,αλλά μόνον εις όσους Τον φοβούνται,ώστε να δύναται να αποφεύγουν την ''βολήν του τόξου'',δηλαδή τα τεχνάσματα,τις μεθοδείες και την πλάνην του ηττημένου και εχθρού διαβόλου.Όσοι ελπίζουν στον Χριστό,φέρουν μέσα τους τον αγνιστικό φόβο Του,χωρίς να παρασύρονται στην δίνη των καταιγιστικών πειρασμών.Αυτοί περιφέρουν στο σώμα τους,το σημείον της σταυρώσεως του Ιησού,δηλαδή την απραξία της αμαρτίας.Μόνον σταυρικώς αποφεύγει ο φοβούμενος τον Θεόν την εμφανιζόμενη στα όντα ''απατηλήν επιφάνειαν'',κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή,''Πρόσωπον Τόξου'',δηλαδή κάθε πονηρού πάθους και μάλιστα σαρκικού,το οποίο διεγείρει τον άνθρωπο,''είναι η επιφάνεια των σωμάτων'',η οποία ερεθίζει την αίσθηση,πληγώνοντας σαν αιχμή βέλους την όσφρηση και διεγείροντας κατά τρόπο απρεπή την ψυχή προς τα πάθη''.(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής).Τα ''πεπυρωμένα βέλη'' του Πονηρού,από τα οποία ζητούμε έμπονα στην προσευχή μας να ρυσθούμε,είναι οι πονηροί και απατηλοί λογισμοί,οι οποίοι προκαλούνται στον άνθρωπο,όταν αποβάλει τον φόβο του Θεού,καταληφθεί από το σκότος της λησμοσύνης και δίχως προσοχή και εγρήγορση δοθεί πλέον απερίσκεπτα στην επιθυμητική και εμπαθή θεωρία της επιφανείας των προσώπων και των πραγμάτων,τα οποία βέβαια για τον αισθησιακό-ασταύρωτο άνθρωπο είναι ιδιαίτερα προκλητικά και ελκυστικά!Δια του τρόπου αυτού,εγείρεται στην ψυχή του ανθρώπου ο πόθος της αμαρτίας και διατρυπιέται εσωτερικά από τις αιχμές των βελών του Πονηρού,διασχίζεται και διασπάται,αιμάσει και οδυνάται.Επέρχεται δε αναβρασμός του αίματος και ανεξέλεγκτη σαρκική πύρωσις!...Αν ο άνθρωπος δεν ανανήψει,όσο το δυνατόν συντομότερα και δεν ζητήσει την θεία βοήθεια,δεν δύναται ν' αντισταθεί,αλλά πίπτει φοβερά και καταντά εις πυθμένα άδου.Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η άμεση,εν μετανοία και ταπεινώσει,επίρριψις της αδυναμίας μας ενώπιον του Θεού:''Δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως και ματαία σωτηρία ανθρώπου.Εν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν και Αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς''.(Ψαλμ.νθ΄13-14).''Ανάθεσε στον Κύριο την ασθένειαν της φύσεώς σου,λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος,αναγνωρίζοντας την ιδική του αδυναμία,και τότε θα λάβεις το χάρισμα της σωφροσύνης χωρίς να το καταλάβεις''.Η εποχή μας ειδικώς είναι εποχή του θεάματος.Τα προσφερόμενα όμως άφθονα θεάματα είναι κατά βάσιν προκλητικά και αποτελούν σαφώς ''τόξα'' και ''βέλη'' του Εχθρού για την άλωση της ψυχής μας.Η δε ευθύνη μας είναι τεράστια,όταν μόνοι μας εκτιθέμεθα ακρίτως,με την θέληση ή με την αδράνειά μας,στον ορμητικό καταιγισμό της εμπαθείας,ο οποίος θέλει σαν πύρινος ποταμός να καταπιεί όλη την ανθρωπότητα.Αν δεν μας μεθούσε η έντεχνη απάτη του Πονηρού στις ώρες της δοκιμασίας και δεν τύφλωνε η πλάνη του Εχθρού τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής μαςδεν θα εκπίπταμε τόσο εύκολα του σταυρού,ούτε θα υποχωρούσαμε ηττημένοι,αλλά θα προσπίπταμε άμεσα,χωρίς καθυστέρηση στην Θεία καταφυγή και η Χάρις Του θα μας ελύτρωνε.Πιο συγκεκριμένα θα γνωρίζαμε τις αμυντικές μας δυνατότητες και θα τις χρησιμοποιούσαμε έγκαιρα.Διότι,έχει και ο Κύριός μας τα ''ηκονημένα'' (Ψαλμ.μδ' 7) Βέλη Του!Τις ζωντανές Εικόνες Του,τους Αγίους Αποστόλους Του,οι οποίοι μας παραδίδουν τον Λόγο Του και την Χάρι Του (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης).''Ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού,ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων'' (Ψαλμ.ρκστ΄4).Εκτινασσόμενα Βέλη κατά του Εχθρού,τα Οποία τον κατανικούν,είναι οι Θείοι Απόστολοι και οι μετά από αυτούς γνήσιοι κατά πνεύμα υιοί τους,δηλαδή οι Άγιοι του Θεού.Αυτοί επιπίπτουν άφοβα κατά του διαβόλου και τον εξολοθρεύουν,Θεία βοηθεία!Γι' αυτό,''μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ' αυτών.ου καταισχυνθήσωνται όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτών εν πύλαις'' (αυτόθι,5).Ιδού η αποτελεσματική άμυνα:Όσοι δέχονται την Αποστολική και Πατερική διδαχή,αλλά και το παράδειγμα και την μέθοδο των Αγίων,δηλαδή την ησυχαστική νήψη,αυτοί δεν θα ντροπιαστούν όταν τους επιτίθενται οι αισχροί λογισμοί για να τους λαλήσουν εξαπατατητικώς στις πύλες της καρδιάς τους.Θα γνωρίζουν,να περιφρονούν τους εχθρούς ή να προβάλλουν αντίρρηση,και πάντως θα τους αποκρούουν και θα τους αποδιώκουν,χωρίς να υφίστανται ζημία και όλεθρο:''Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και κυκλώσαντες εκύκλωσάν με,και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.εκύκλωσάν με ωσεί μέλισσαι κηρίον και εξεκαύθησαν ως πυρ ακάνθαις,και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμοιν αυτούς'' (Ψαλμ.ριζ΄10-12).Ακόμη,η Πάναγνος, και Πανάχραντος Θεοτόκος,η Μητέρα και Βασίλισσα της Αγνότητας,Καθαρότητος και Παρθενίας αποτελεί ισχυρή καταφυγή,βοήθεια και σκέπη όσων ελπίζουν και προσφεύγουν εις Αυτήν.Επίσης το ιερό πρόσωπο του ενδεδυμένου με Αποστολική Χάρι και Εξουσία πνευματικού Πατρός,επικαλούμενο με πίστη και εμπιστοσύνη υπό του πολεμουμένου πνευματικού τέκνου,επιφέρει ανακούφιση του πολέμου,απομάκρυνση δε και φυγάδευση του Εχθρού.Όταν ο εμπειροπόλεμος πλέον δούλος του Θεού δυναμώσει,θα γνωρίζει επίσης και να αντεπιτίθεται κατά του εχθρού!
Ο Ίδιος ο Ευλογητός Κύριος και Θεός μας θα διδάσκει τας χείρας του εις πόλεμον και θα θέτει τόξον χαλκούν στους βραχίονάς του (Ψαλμ.ιζ΄34).Τον περιπόθητο και παμπόθητο Θείον Όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού και το καθαρτικό Θείο Αίμα Του κατακόπτουν,κατασυντρίβουν,κατανικούν και εξολοθρεύουν τους θρασύτατους νοητούς εχθρούς.Η εν μετανοία,υπακοή,υπομονή,επιμονή και αγάπη εντρύφησις εις Αυτά τα Θεία Δώρα και Όπλα μας καθιστά ατρώτους και φοβερούς εις τους δαίμονας και τους υπεναντίους,εφ' όσον ενδύμεθα την Χάριν και την Πανοπλίαν του Θεού.''Ούτοι άρμασι και ούτοι εν ίπποις,ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα.αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσαν,ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν''.(Ψαλμ.ιθ΄8-9).''Ητοίμασας ένώπιόν μου τράπεζαν εξεναντίας των θλιβόντων με.ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου,και το πότηριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον'' (Ψαλμ.κβ΄5).''Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι και το όνομα Κυρίου επικαλέσομαι''.(Ψαλμ.ριε΄4).Τότε,δικαίως,η ψαλμική δικύρηξις θα είναι και ιδική μας πραγματικότης:''Εν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν, και Αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς''!
Δόξα τω απείρω ελέει της Φιλανθρωπίας Αυτού!
Επίσκοπος Γαρδικίου κ.Κλήμης
πηγή: http://intpvolou.weebly.com/
πηγή: http://intpvolou.weebly.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου